Geçen günler içerisinde “Doğanın Kanunu” adlı yazımda, insanların tabiata verdiği zararlardan bahseden birkaç kelime sarf etmişim.
Sarf ettiğim şunlardı:
“Orman yangınları neden çoğaldı?
Sel felaketleri olacak gibi değil.
Heyelanlar aldı başını gidiyor.
Bütün bu olumsuzlukları çoğaltan, biz insanoğludur.
Ormanı imara açmak için, yakıyoruz. Başka mı? İçtiğimiz sigaranın izmaritini rast gele otların içine atar, ağaçları yakarız.
Nükleer Santrallerin dünyamıza verdiği zararı bildiğimiz halde, onları yapmaktan vazgeçmiyoruz.”
Bu gün de Piknik alanları ve Türbe ziyaretinde yapmadığımız güzelliklerden! Bahsedeceğim.
Dünyanın kuruluşundan! Sonra insanların aydınlanması için, kendisine görevlendirilmiş varlık olarak, peygamberler gönderildi.
İlk peygamber olan Hz. Adem atamızı, yani babamızı gönderdi. Ondan sonra da çook peygamber yaşayarak, bizlere yol gösterdi.
En son olarak ise, kıymetli insan Hz. Muhammed (s.a.v) yaratıldı.
Öylesine kıymetliydi ki; Bütün peygamberler ondan sonra, Cennet ile ödüllendirilecekti…
Mesire, Piknik alanı ve Türbelere giden biz insanlar! Orada yer, içer ve eğleniriz.
Eğlendikten sonra da bineklerimize biner, yaşantımızı sürdürdüğümüz yerlere yani, ikamet ettiğimiz evlerimize döneriz.
“Nasıl bulmak istiyorsan, öyle terk et.” Sözünü hiç hesaba almadan zaman geçirdiğimiz doğayı, öylesine hor kullanırız ki; Bizden sonra oraya zaman geçirmeye gelenler, arkamızdan bizi çook güzel! Anarlaaar. Çünkü :
Yemek artıkları, ekmek, karpuz veya kavun kabukları, sebzelerden kalan artıklar ve çerez kabukları ile meyve çekirdekleri v.s. artıklar rastgele mesire alanına atılır. Halbuki:
Yiyeceklerimizi koyduğumuz poşetler, içindekiler tüketilince çöp için kullanılabilir.
Mesire veya piknik alanlarını terk edeceğimiz zaman, o poşetteki çöplerimizi yanımıza alıp, en yakın çöp kutularına atabiliriz.
Dünya hepimizin ve geleceğimizin dünyası olduğuna göre, bizlerin kirletme hakkı olamaz. O halde; Neden tekrar kullanacağımız toprak parçasını kirletiriz!
Bir olan dünyayı yaşanır kılmak, hepimizin asli görevidir.
Biz büyüklerin, yarınımız gençliğine örnek olmak ve onlara güzel bir dünya bırakma zorunluluğu olmalıdır.
Yeşili sev, toprağı sevki, aldığımız nefesi hak edelim.       
Bizden sonra oraya zaman geçirmeye gelenler, arkamızdan bizi çook güzel anmaları dileğiyle.
ÇEVRECİ
Bir adam
ve uğruna
savaştığı boğazı.
Bir bıçak ve
kesilen sebzeler
İnce mi?
ince.
Özenle ayıklıyor
maharetli eller
domates, biber ve sarımsağı.
Aldırmıyor etrafındaki
meraklı gözlere
ama bütün gözler
onu izliyor ve seyrediyor.
Bir çocuk ve
arkadaşı
deli diyorlar
adama ve yaptığı işe
Fırıncı ise
tanıyor pejmürdeyi
ve ekliyor
diyor ki;
Aslında deli
ama çevreci.
Bir ben bakıyorum
bir de çocuklar
ama o çevreci.
Çünkü;
Bütün artıklar
yandaki çöpe
dökülmeden atılıyor.
Bir adam
ve dünyayı
kirleten ruhu.
Sigara izmaritleri
havada dolaşıyor.
Bir deli ve akıllı
ama hangisi deli?
hangisi akıllı?
Yaşar HAMURCU
25.8.2002 – Adıyaman